Einu sinni voru vinkonur  þær hétu Jonna og Brynhildur. Á fallegum haustdegi í sptember bökuðu þær gómsætar smákökur. "Þessar smákökur ilma dásamlega" sagði Jonna og hún smakkaði eina "og þær bragðast enn betur þú verðið að smakka" sagði hún við Brynhildi. Brynhildur smakkaði  kökurnar og var sannfærð um að þetta væru bestu smákökur sem hún hefði á ævi sinni smakkað. Jonna og Brynhildur  borðuðu margar smákökur, hverja á fætur annari. "Jonna mín" sagði Brynhildur með munninn fullan af kökum "ég held að nú verðum við að hætta að borða kökur annars verðum við veikar" 

"þú hefur rétt fyrir þér" sagði Jonna"við skulum borða eina í viðbót og svo hættum við" ...."já gerum það" sagði Brynhildur og svo aðra þá allra síðustu og svo héldu þær áfram að borða kökurnar. "Nú þurfum við á öllum okkar viljastyrk að halda" Sagði Brynhildur. "Hvað er viljastyrkur" spurði Jonna hissa. "Viljastyrkur er að gera ekki það sem þig langar til að gera" sagði Brynhildur. "Eins og að borða ekki kökurnar" spurði Jonna "já einmitt!!" svaraði Brynhildur og setti kökurnar í Box og batt fyrir og kom þeim fyrir upp á skáp þar sem erfitt var að ná þeim.

"Já en" sagði Jonna" við getum auðveldlega  klifrað upp stiga og sótt kökurnar, þetta dugar skammt". "Satt segir þú" sagði Brynhildur.  Hún klifraði upp stigann og sótti kökurnar og fór með þær út, opnaði boxið og kallaði á fuglana. "Komiði fuglar ég er með gómsætar kökur sem þið megið borða, komiði fuglar" Fuglarnir komu úr öllum áttum og gæddu sér á gómsætum kökunum."nú eigum við engar kökur til að gæða okkur á" sagði Jonna döpur "ekki eina" "Já en við höfum viljastyrk" sagði Brynhildur sigri hrósandi. "Þú mátt hafa allan viljastyrkinn fyrir þig" sagði Jonna "ég ætla að fara heim og baka  fleiri gómsætar kökur"